Henüz birinci sınıfta okuma-yazmayı öğrenmekte zorlandığım günlerde ya da geniş anlatımıyla zamanlarda hiç iki satır yazının yeni bir arkadaş olacağından bahsetmediler,hiç bir iki satır yazının yeni bir zaman dilimi olabileceğinden ve bütün herşeyden kurtulup oraya,iki satır yazıya sığınabileceğinden bahsetmediler,aslında o iki satırın yeni bir hayat vaad ettiğini de söylemediler...
Ne söylediler biliyor musun?Eğer okuma-yazma bilmezsen yanlış bir otobüse binersin evin yolunu bulamazsın gibisinden küçücük beynimizi travmalara sokan söylemlerde bulundular.Bu muydu okuma-yazmanın koca bir toplumdaki değeri..Bu kadar mıydı?
Ama merak etmeyin ben yolumu buldum..Yoldan çıktım yolumu buldum...Yolunuzdan çıktım yeni bir kendim oldum...
güzel bir yazı eline sağlık, ama yazı stilinden dolayı okumakta baya bi zorlandım:/
YanıtlaSilteşekkür ederim..yavaş yavaş yazmaya,kendimi ifade etmeye başladım ondandır umarım diye bir bahane sunayım :) yani yazdıkça gelişeceğini düşünüyorum..
YanıtlaSilahh kuzum ben mi dedim yoksa, demişimdir, demişimdir... okumanın ve yazmanın sorumluluğunu bilseydin yapmazdın.. bilmek cennetten kovulmaktır. bildin işte ..:))
YanıtlaSilAnne yüreği nasıl kıyıp da söylesin o zaman, iki satıra sığınmak, iki satırla konuşmak için neler yaşaması gerektiğini insanın..
YanıtlaSilAma Sema bilmek, cennetin anahtarıdır aynı zamanda :)